Οι λέξεις και φράσεις Νάπολη, έρωτας, φοιτητική ζωή, συναισθηματική ενηλικίωση και η επιθυμία του να ανήκεις κάπου, αρκούν για να βάλουν τον αναγνώστη στο κλίμα αυτού του τόσο περιγραφικού αυτοβιογραφικού βιβλίου, το οποίο αναφέρεται στον έρωτα της Χέντι, μιας Αμερικανίδας φοιτήτριας γλωσσολογίας με τον Πιέτρο, φοιτητή γεωλογίας από την Ιταλική επαρχία! Υποβόσκει, όμως, κι ένας άλλος έρωτας, αυτός για τη μαγευτική Νάπολη, καθώς η ιστορία διαδραματίζεται στην Ισπανική Συνοικία της!
Η ερωτική ιστορία των δύο νέων ξεκινά με τις καλύτερες προοπτικές και με αποφάσεις για ανοίγματα σε κάθε εμπειρία, όμως, κάπου στη μέση οι διαφορετικές κουλτούρες και τα διαφορετικά "θέλω" οδηγούν σε αμφιβολίες, διλήμματα, προδοσία, απογοητεύσεις!
Η ιστορία τους κάπου κουράζει και ο Πιέτρο εκνευρίζει αρκετά τον αναγνώστη με τα πισωγυρίσματά του και την προσκόλλησή του στην οικογενειακή εστία! Εκείνα, όμως, που σου μένουν στο μυαλό είναι οι εικόνες, οι ήχοι και οι μυρωδιές της πόλης με τα σοκάκια της με τα απλωμένα ρούχα, τις πλατείες της, τα παλαιοβιβλιοπωλεία, τις ελληνικές και ρωμαϊκές αρχαιότητες, τα μαγικά τραγούδια της, το νόστιμο φαγητό της, τα υπέροχα χρώματα της φύσης! Ταξιδεύεις νοερά στην πόλη που γεννήθηκε η πίτσα και κάτω από τη σκια του Βεζούβιου ζεις στον παλμό της πρωτεύουσας του ιταλικού νότου!
Αρκετός λυρισμός, διάχυτη νοσταλγία και πετυχημένος συνδυασμός του παρελθόντος με το παρόν, το οποίο κάνει εμβόλιμα την εμφάνισή του με τη μορφή ηλεκτρονικών επιστολών!
Διαβάζεται ευχάριστα, κυρίως, επειδή σε φέρνει σε επαφή με την ιταλική παράδοση και λιγότερο για την πλοκή και τους ήρωες! Εξάλλου, όπως είχε πει ο περίφημος Ζαν Κοκτώ: "Στη Ρώμη υπάρχει ο Πάπας, στη Νάπολη, όμως, υπάρχει ο Θεός!"
"Νόμιζα πως, αν διέκριναν αυτή την ευτυχία στο βλέμμα μου, θα τους πλήγωνα, και αν την έβλεπαν για ώρα, αν την αντίκριζαν έτσι όπως πραγματικά ήταν, σε όλο της το εκτυφλωτικό μεγαλείο, θα τους τύφλωνα. Τόσο ερωτευμένη ήμουν"
"Η γη δε γίνεται να ανήκει ποτέ στον άνθρωπο: Ο άνθρωπος είναι αυτός που ανήκει στη γη"
