Πρόκειται για το πρώτο μέρος ΤΗΣ ΤΡΙΛΟΓΙΑΣ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ και για το πρώτο βιβλίο της γνωστής συγγραφέως. Ίσως γι' αυτό αισθάνεται έντονη την ανάγκη να μας ενημερώσει, μέσα από ένα ιστορικό μυθιστόρημα, για το γενεαλογικό δέντρο της οικογένειάς της και να μας αφηγηθεί τις πραγματικές ιστορίες τεσσάρων γυναικών που προέρχονται από διαφορετικές γενιές, αλλά είναι όλες μέλη της φαμίλιας της.
Ο αναγνώστης μεταφέρεται σε μια άλλη εποχή, κάπου ανάμεσα 1791-1913, ταξιδεύει μαζί με τους ήρωες σε διάφορα μέρη της Ευρώπης, Βραΐλα, Βιέννη, Κωνσταντινούπολη, Αμβέρσα και καταλήγει σε μια Ελλάδα που κάνει τα πρώτα της βήματα προς την οργάνωσή της σε ένα νέο, ελεύθερο κράτος.
Οι τέσσερις ηρωίδες του βιβλίου, η Αικατερίνη, η Ναταλία, η Αντωνία και η Φιλομήλα είναι γυναίκες όμορφες και δυναμικές, με φλογερό ταπεραμέντο, υπερηφάνεια, εγωισμό, αρχοντιά, που παρασύρονται από τα πάθη τους, γίνονται επιρρεπείς σε λάθη και με την τόλμη που τις χαρακτηρίζει αψηφούν τα κοινωνικά "πρέπει" και συγκρούονται με το κατεστημένο της εποχής, σύμφωνα με το οποίο, όπως διαβάζουμε σε πολλά σημεία του βιβλίου,
"οποιαδήποτε έκφραση των συναισθημάτων ανήκε στις κατώτερες κοινωνικά τάξεις",
" όλες οι καθωσπρέπει γυναίκες είχαν την εγκυμοσύνη για ντροπή και κλείνονταν για εννέα μήνες στο σπίτι τους υποφέροντας αδιαμαρτύρητα την απομόνωση",
"...αφού ξαπόστειλε τον ακαμάτη - πράγμα εντελώς ριζοσπαστικό για εκείνους τους καιρούς..." (Μόνον ο άντρας είχε δικαίωμα να χωρίσει τη γυναίκα του),
"η θέση της όριζε κέντημα, μαγείρεμα, νοικοκυριό, και την απαντοχή του άντρα",
"είχε γεννηθεί γυναίκα και δεν μπορούσε να κάνει το κέφι της καταπώς το ΄θελε η καρδιά της",
"μια γυναίκα μονάχη δεν μπορεί να πορευτεί στη ζωή δίχως το γερό χέρι του άντρα να την οδηγεί",
"Η πολλή γνώση κάνει κακό στις γυναίκες",
Απέναντι σε όλες τις παραπάνω αντιλήψεις, οι γυναίκες αυτές όρθωσαν το ανάστημά τους και αγωνίστηκαν για την κατάκτηση της ευτυχίας τους, αναζητώντας το νόημα της ζωής και προσπαθώντας συγχρόνως να διατηρήσουν την ελληνική τους ταυτότητα.
Παράλληλα με τη θέση της γυναίκας την εποχή εκείνη, ο αναγνώστης ενημερώνεται και για την καθημερινότητα των πλούσιων Ελλήνων του εξωτερικού (τρόπος ντυσίματος, τρόπος διασκέδασης, επαγγέλματα, κατοικίες κ.λ.π.), ενώ ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια του ένα σημαντικό μέρος της ιστορίας της νεότερης Ελλάδας.
Μαγεύει, πραγματικά, η γραφή της Λαπατά με τις κινηματογραφικές περιγραφές, τον σωστό χειρισμό της ελληνικής γλώσσας, τους ολοκληρωμένους χαρακτήρες. Δεν υπάρχει, βέβαια, κάποια ιδιαίτερη πλοκή, και μπορεί να ενοχλήσουν και κάποιες υπερβολές, αλλά ο τρόπος που εμβαθύνει η συγγραφέας στους συναρπαστικούς χαρακτήρες του βιβλίου της σε κάνει να μη θέλεις να σταματήσεις την ανάγνωση!
Πολύ καλή προσπάθεια από μία συγγραφέα που φημίζεται για την εξαιρετική ιστορική έρευνά της και η οποία αποτίνει φόρο τιμής στους Έλληνες της Διασποράς με τον δικό της τρόπο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου