Άλλο ένα βιβλίο ενός αγαπημένου συγγραφέα που με ταξίδεψε σε άλλες εποχές, σε μια Ελλάδα της οποίας η έκταση ήταν πολύ μικρότερη, οι ανθρώπινες σχέσεις διαφορετικές, οι πρώτοι γυναικείοι αγώνες έκαναν δειλά την εμφάνισή τους και η Δύση με την Ανατολή "κονταροχτυπιόντουσαν" ως προς τις επιρροές τους στους κατοίκους του βασανισμένου αυτού τόπου!
Βρισκόμαστε στα τέλη του 19ου και αρχές του 20ου αι. και με φόντο την Αθήνα, μια επαρχιακή πρωτεύουσα, την πολυπολιτισμική Θεσσαλονίκη και την Ερμούπολη της Σύρου, κέντρο του εμπορίου, γεννιέται από μια κακόγουστη φάρσα ένας έρωτας ανάμεσα σε δύο διαφορετικούς ανθρώπους, τον Αθηναίο ονειροπόλο και αναποφάσιστο Μιχαήλ Δέδε που τον μάγευε ο κόσμος των έργων του Ιουλίου Βερν και τη Λεύκα Κηρομάνου, μια δυναμική, ατρόμητη και πεισματάρα γυναίκα με επιχειρηματικές δραστηριότητες στη Θεσσαλονίκη! Οι δύο ήρωες ζουν μια ζωή μακριά από στερεότυπα και ο καταδικασμένος τους έρωτας έχει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που δε συμβαδίζουν με τον μέσο όρο!
Πίσω από την αισθηματική ιστορία υπάρχει το απαραίτητο ιστορικό υπόβαθρο, όπως συμβαίνει με όλα, σχεδόν, τα έργα του Ζουργού (εθνικισμοί στα Βαλκάνια, ανταγωνισμοί των Μ. Δυνάμεων, Ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897, η μεγάλη πυρκαγιά στη Θεσσαλονίκη το 1890, Γεώργιος ο Α', Τρικούπης, Βενιζέλος, Συγγρός), ενώ, συγχρόνως, μέσα από τις ζωές των ηρώων παρουσιάζεται και η κοινωνική και η οικονομική κατάσταση της εποχής (ταξικές διαφορές, πατριαρχία, η θέση της γυναίκας, το εμπόριο, η εργατική τάξη, οι τοκογλύφοι, οι ζωή των απομονωμένων φαροφυλάκων).
Αν και δεν μπορείς εύκολα να ταυτιστείς με τους ιδιαίτερους χαρακτήρες του βιβλίου και το τέλος του θεωρώ ότι είναι λίγο απρόσμενο και βιαστικό, δεν μπορείς να μείνεις αδιάφορος απέναντι στις καθηλωτικές περιγραφές, στο ευρηματικό λεξιλόγιο, στην καταπληκτική ψυχογράφηση των ηρώων και στην εξαιρετική ιστορική έρευνα που έχει γίνει από τον συγγραφέα!
Σίγουρα υπάρχουν έργα του που είναι πολύ καλύτερα, όμως και το συγκεκριμένο διαβάζεται πολύ ευχάριστα, αποτελεί πηγή πληροφοριών για την εποχή, ενώ συγχρόνως προβληματίζει σχετικά με το πώς οι προσωπικές επιλογές ενός ατόμου καθορίζουν τη μελλοντική του πορεία και τις σχέσεις του με τους γύρω του!
"Η ακινησία είναι σακατιλίκι και οι σακάτηδες αργά ή γρήγορα σήπονται και βρομάνε. Η ζωή είναι κίνηση, μωρέ, κίνηση!"
"Στην Αθήνα μόνο οι λαϊκές γυναίκες ήταν ελεύθερες, οι οποίες μπορούσαν να κρατάνε το μπακάλικο ή τη συνοικιακή ταβέρνα της οικογένειας. Η άμεση ανάγκη τις απελευθέρωνε. Παράξενο! Να ζεις κάτω απ' την ανελέητη εξουσία της φτώχειας, αλλά ως γυναίκα να είσαι πιο ελεύθερη από την κάθε έγκλειστη δεσποινίδα καλής οικογενείας"
"Ποιος με είχε καταραστεί να χαθώ σ' αυτόν τον έρωτα δεν το γνώριζα. Ποιος ήσουν εσύ που έκανες τη ζωή μου φύλλο και φτερό τόσες φορές; Ποια γυναίκα με μυαλό θα μπορούσε ποτέ να σε εμπιστευτεί; Πού το είχες κρυμμένο το φυλαχτό, το κοκαλάκι της νυχτερίδας, που σου χάριζε εκείνη την αύρα και τη χαμηλοβλεπούσα γοητεία;"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου