Το βιβλίο αυτό δεν επικεντρώνεται στην ταυτότητα των ενόχων (άλλωστε τα δύο εγκλήματα δεν εξιχνιάστηκαν ποτέ), αλλά στις έννοιες δικαιοσύνη και αθωότητα! Μιλάει για μια δικαιοσύνη στην κυριολεξία "τυφλή", που δεν παραδέχεται τα αδύνατα σημεία της και αντί για τους πραγματικούς ενόχους αναζητά αποδιοπομπαίους τράγους! Στρέφεται εναντίον ενός συστήματος που αναζητά έναν οποιονδήποτε ένοχο για να κλείσει η υπόθεση όσο γίνεται πιο γρήγορα και να ικανοποιηθεί έτσι η κοινή γνώμη, αλλά και ο Τύπος (Ο καταδικασμένος έπρεπε να είναι ο δολοφόνος. Τελεία και παύλα).
Στις συγκεκριμένες υποθέσεις υπήρξαν κενά, λάθη, καθυστερήσεις, προχειρότητα! Το τεκμήριο της αθωότητας δεν το έλαβαν υπόψη, δεν έγινε σωστή αξιολόγηση των στοιχείων που υπήρχαν, παραλείφθηκαν κάποια στοιχεία, ιδιαιτέρως σημαντικά, ενώ δεν έγινε επανεξέταση της υπόθεσης βάσει κάποιων νέων στοιχείων! Κάτι, επίσης, που δημιουργεί πολλές απορίες, αλλά και οργή, είναι το γεγονός ότι στα γερμανικά ποινικά δικαστήρια δεν υπάρχουν πρακτικά με τις καταθέσεις των μαρτύρων!
Γυρνάς τις σελίδες τη μία μετά την άλλη και παρατηρείς τις απεγνωσμένες προσπάθειες ανθρώπων να αποδείξουν την αθωότητά τους, ανθρώπων που έχουν ξεπεράσει τα όρια αντοχής τους και που νιώθεις ότι έχουν ξεπηδήσει από έργο του Κάφκα! Η οργή είναι το βασικό συναίσθημά σου, ενώ όλη αυτή η σκοτεινή ατμόσφαιρα σε κάνει να νιώθεις ασφυξία!
Το τέλος σού αφήνει μια πικρή γεύση με πολλά αναπάντητα ερωτήματα στα οποία καλείσαι εσύ να απαντήσεις...
Ένα βιβλίο που αξίζει να το διαβάσουν όλοι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου