Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΕΠΑΝΩ ΟΡΟΦΟΥ της Claire Messud

 

"Πόσο οργισμένη είμαι; Δεν θέλετε να ξέρετε. Αυτό κανένας δεν θέλει να το ξέρει"

Από τις πρώτες γραμμές νομίζεις ότι ακούς την κραυγή και τον πόνο αυτής της γυναίκας, της γυναίκας του πάνω ορόφου, μιας ήσυχης, δηλαδή, μετρημένης, υποδειγματικής κόρης, δασκάλας, φίλης, αλλά αδιάφορης και αόρατης για τους άλλους! Η σαραντάχρονη Νόρα, που ζει σε μια πολιτεία των ΗΠΑ την πρώτη δεκαετία του εικοστού πρώτου αιώνα, συνειδητοποιεί ότι στην ηλικία που είναι δεν έχει υλοποιήσει κανένα από τα όνειρά της, καθώς υποχώρησε σε επιθυμίες των άλλων! Ζει μόνη, χωρίς δική της οικογένεια, αλλά και χωρίς προσωπική ζωή, ενώ η ζωγραφική με την οποία ήθελε να ασχοληθεί αποτελεί ματαιωμένο όνειρο! Η γνωριμία της με την οικογένεια ενός οχτάχρονου μαθητή της την οδηγεί σε μια πλασματική αναγέννηση, καθώς ο μικρός Ρεζά αποτελεί γι' αυτήν το παιδί που δεν απέκτησε ποτέ, η μητέρα του η Σιρένα, ζωγράφος, θεωρείται το καλλιτεχνικό της πρότυπο, ενώ στο πρόσωπο του πατέρα του, του Σκαντάρ, ιστορικού, βρίσκει τον άντρα που την κάνει να νιώθει σημαντική και ερωτεύσιμη! 

Η προσκόλλησή της στην οικογένεια αυτή γρήγορα θα την οδηγήσει στην απογοήτευση και η οργή θα την κατακλύσει! Μία οργή, όμως, που προβληματίζει τον αναγνώστη σχετικά με την αιτία της! Θυμώνει γιατί προδόθηκε; Μήπως γιατί δεν υλοποίησε τα όνειρά της; Μήπως γιατί νιώθει την έλλειψη της δικής της οικογένειας ή τα βάζει με τον εαυτό της γιατί δεν πήρε τις σωστές αποφάσεις; 

Ενδιαφέρον ψυχολογικό θρίλερ, γεμάτο ένταση και πολλές λογοτεχνικές αναφορές, που με τον άμεσο λόγο του θίγει αρκετά θέματα, όπως τη φιλία, τη μητρότητα, τον έρωτα, τη μοναξιά, τη λαχτάρα για αποδοχή, αλλά και τον κόσμο του καλλιτέχνη! 

Μερικές από τις σκέψεις της ηρωίδας:

"Είμαστε χαμένες σ' έναν κόσμο όπου σημασία έχει η εμφάνιση"

"Όταν μου λένε ότι καταλαβαίνω πώς σκέφτονται τα παιδιά, ανησυχώ μήπως εννοούν ότι δεν τους φαίνομαι αρκετά ενήλικη"

"Η αποτυχία οφείλεται αποκλειστικά σ' εμένα, τελικά"

"Η μόνη δύναμη που υπήρχε από την αρχή ήταν η ικανότητα να πεις "άι στα κομμάτια" σε όλα αυτά, να γυρίσεις την πλάτη σε όλο τον πόνο και να ασχοληθείς ανενόχλητη με τις δικές σου επιθυμίες πάνω απ' όλα. Οι άντρες εξασκούνται σ' αυτό εδώ και γενιές ολόκληρες"