ΜΕΣΗ ΑΓΓΛΙΑ (Τζόναθαν Κόου)

 

Ο Τζόναθαν Κόου,  για ακόμα μια φορά, αποδεικνύει πόσο εξαιρετικός ανατόμος είναι της κοινωνίας της Αγγλίας, στο τρίτο μέρος της τριλογίας του ΜΕΣΗ ΑΓΓΛΙΑ! Πρόκειται για ένα καλογραμμένο χρονογράφημα που μας περιγράφει την κοινωνική και πολιτική κατάσταση της χώρας από το 2010 έως το 2018 μέσα από τις προσωπικές ιστορίες των γνωστών πια σε μας ηρώων του, ενώ ο συγγραφέας προσθέτει και κάποιους νέους χαρακτήρες που ανήκουν στην επόμενη γενιά. 

Η σύνδεση με τα γεγονότα του δεύτερου βιβλίου γίνεται ομαλά και ο αναγνώστης θυμάται αμέσως πρόσωπα και πράγματα, καθώς όλοι οι κεντρικοί χαρακτήρες εμφανίζονται στις πρώτες σελίδες σε μια κηδεία. 

Ο συγγραφέας παρουσιάζει την εκλογή κυβέρνησης συνασπισμού Συντηρητικών και Φιλελεύθερων το 2010, τις ταραχές του 2011 που προήλθαν από τον θανατηφόρο πυροβολισμό του μαύρου Βρετανού Mark Duggan στο Βόρειο Λονδίνο από έναν αστυνομικό, καθώς και το περιβόητο Δημοψήφισμα του 2016 που οδήγησε στο γνωστό Brexit. Αναφορά γίνεται επίσης και σε μια σημαντική στιγμή της ιστορίας της χώρας, τους Ολυμπιακούς αγώνες που έγιναν στο Λονδίνο το 2012. Όλα αυτά παρουσιάζονται συνδυασμένα με εσωτερικά διλήμματα των ηρώων, χαμένους έρωτες, χωρισμούς (που οφείλονται μάλιστα κάποιες φορές σε πολιτικές διαφωνίες!), συμβιβασμούς και αρκετές αναφορές σε ρατσιστικές τάσεις κάποιων ηρώων, οι οποίοι τις εμφανίζουν (περιέργως!) κάθε φορά που τα σχέδιά τους δεν πραγματοποιούνται. Διάχυτη είναι και μια νοσταλγία για περασμένες εποχές όπου το κοινωνικό και οικονομικό τοπίο ήταν διαφορετικό, ενώ το διαπολιτισμικό στοιχείο είναι έντονο (ήρωες από διαφορετικές χώρες, φυλές και με διαφορετικές κουλτούρες). Τέλος, δίνεται έμφαση και στην επίδραση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. 

Ο Κόου, με το γνωστό του σαρκαστικό ύφος που αρκετές φορές γίνεται λυρικό, και με έντονη την περιγραφική του ικανότητα, καταφέρνει να αποδώσει με έναν αρκετά καλό τρόπο τα γεγονότα της συγκεκριμένης εποχής, παρ' όλη τη μικρή χρονική απόσταση που τον χωρίζει από αυτά. Τον διακρίνει μάλιστα αντικειμενικότητα στην αφήγησή του, καθώς δεν εκφράζει τη δική του πολιτική θέση, αλλά αναδεικνύει, απλώς, τα βαθύτερα αίτια που οδήγησαν στο Brexit. Σε κάποια σημεία, βέβαια, η ανάγνωση γίνεται κουραστική για τον αναγνώστη, ιδίως μετά τη μέση του βιβλίου, όπου υπάρχουν σελίδες που θα μπορούσαν να παραληφθούν. Αυτό, όμως, δεν το κάνει λιγότερο αξιόλογο από τα δύο προηγούμενα βιβλία της τριλογίας. 

Χαρακτηριστικός είναι ο τρόπος που τελειώνει το βιβλίο, όπου διακρίνεται η αισιοδοξία του συγγραφέα και η ελπίδα του για μια μελλοντική συνεργασία όλων των κρατών!

Όλη η τριλογία προτείνεται ανεπιφύλακτα!