Καλό βιβλίο θεωρείται εκείνο που δεν μπορείς να το αφήσεις από τα χέρια σου μέχρι να το τελειώσεις, εκείνο που σου προκαλεί έντονα συναισθήματα, εκείνο που το θυμάσαι για καιρό μετά την ανάγνωσή του και, γιατί όχι, εκείνο του οποίου η γλώσσα σε συναρπάζει με την ιδιαιτερότητά της! Όλα αυτά τα συγκεντρώνει το βιβλίο αυτό, ένα πολιτικό μυθιστόρημα που συνδυάζει το προσωπικό με το κοινωνικό στοιχείο και το οποίο σε καθηλώνει από τις πρώτες σελίδες, από την πρώτη φράση!
Μεταφερόμαστε στη Χιλή, το 1986, λίγο καιρό πριν από την αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα Πινοσέτ από το Πατριωτικό Μέτωπο Μανουέλ Ροδρίγκες. Ένας μοναχικός μεσήλικας ομοφυλόφιλος, η Τρελή από Aπέναντι, που ζει σε μια φτωχογειτονιά του Σαντιάγο, γνωρίζεται τυχαία και ερωτεύεται έναν νεαρό αντικαθεστωτικό φοιτητή, ο οποίος μεταφέρει στο σπίτι της κούτες αγνώστου περιεχομένου, ενώ ταυτόχρονα διοργανώνει εκεί συναντήσεις με άλλους συμφοιτητές του.
Παράλληλα παρακολουθούμε την καθημερινότητα του Προεδρικού ζεύγους που αποτελεί έναν κόσμο τελείως διαφορετικό από αυτόν της Τρελής!
Η βασική ηρωίδα ζει σε έναν χώρο που θυμίζει έντονα θεατρικό σκηνικό, γεμάτο δαντέλες, βεντάλιες και κρόσια, ("με τον τρόπο της στολίζει ακόμα και την πιο ασήμαντη στιγμή"), είναι βαθιά ανθρώπινη, της αρέσει να σαρκάζει ("Αυτή η συμμορία των αριστεριστών που δεν ήθελαν να δουλέψουν και περνούσαν την ώρα τους με διαμαρτυρίες και διατάραξη της τάξης δεν έπαιρνε ένα μάθημα από τόσους έντιμους νέους, από τόσους εργαζόμενους που στήριζαν την κυβέρνηση") και να αυτοσαρκάζεται, υπερασπίζεται τις απόψεις της με πάθος, αντιστέκεται με τον δικό της τρόπο απέναντι στο κατεστημένο και σε κάθε μορφή αδικίας και λατρεύει τη μουσική μπολέρο!
Εκτός από την Τρελή από απέναντι χαρακτηριστική φιγούρα είναι η ματαιόδοξη σύζυγος του Πινοσέτ, η οποία μιλά συνεχώς και μάλιστα επικριτικά για τον δικτάτορα, ενώ ενδιαφέρεται μόνο για τις ανέσεις της και τη δημόσια εικόνα της.
Ο έρωτας και η ανάγκη για τρυφερότητα συνδιαλέγονται με τους αγώνες για την ανατροπή του καθεστώτος και την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή! Εικόνες, χρώματα και άφθονη μουσική συνοδεύουν τις έμμεσες αναφορές του συγγραφέα σε κοινωνικά θέματα, όπως η φτώχεια, η κοινωνική ανισότητα, η περιθωριοποίηση των ομοφυλοφίλων!
Χαρακτηριστικές είναι οι εναλλαγές του γένους της Τρελής από αρσενικό σε θηλυκό και αντίστροφα, αλλά και οι εναλλαγές στην αφήγηση, καθώς η τριτοπρόσωπη διαδέχεται την πρωτοπρόσωπη και τούμπαλιν.
Τι να πεις και για τη λυρική, ξεχωριστή γλώσσα, την οποία διακρίνει μουσικότητα και ζωντάνια που την ενισχύουν οι γλαφυρές περιγραφές, τα άφθονα σχήματα λόγου και τα διάσπαρτα λογοπαίγνια("Εσύ από το πανεπιστήμιο πέρασες μόνο από απέναντι. Ναι, και γι' αυτό με λένε η Τρελή από Απέναντι. Ναι, αλλά ορμάς κατά μέτωπο. Όχι πάντως με το Πατριωτικό Μέτωπο Μανουέλ Ροδρίγκες")! Εδώ έχει βάλει το χεράκι του ο μεταφραστής Κώστας Αθανασίου που, ομολογουμένως, έχει κάνει υπέροχη δουλειά!
Κρίμα που ο Λεμεμπέλ έγραψε μόνο ένα μυθιστόρημα!
Υ.Γ. Καλό θα είναι να διαβαστεί πρώτα το επίμετρο που είναι στο τέλος του βιβλίου! Έτσι γνωρίζει ο αναγνώστης την εποχή, αλλά και την προσωπικότητα του συγγραφέα και μπαίνει πιο εύκολα στην υπόθεση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου