Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει τη φράση "τι θα πει ο κόσμος;" και πολλοί από μας έχουμε αντιδράσει έντονα! Πόσες φορές δεν πέσαμε θύματα ανυπόστατων φημών ή κακεντρεχών σχολίων που σκοπό είχαν να μας θίξουν ως προσωπικότητες και να μας απομακρύνουν από τους στόχους μας! Και πόσες φορές δεν έχουμε προβληματιστεί σχετικά με τη μοίρα, την ατομική ευθύνη, τις επιπτώσεις των λανθασμένων επιλογών μας ή γενικότερα την αλληλεπίδραση ατόμου - κοινωνίας!
Ο βασικός ήρωας του βιβλίου ΔΕΚΑΕΠΤΑ ΚΛΩΣΤΕΣ, Αντώνης Γερακίτης ή Καστελάνης, όπως ήταν το παρατσούκλι του, πέρασε από όλα αυτά τα στάδια, αλλά δυστυχώς δε βγήκε αλώβητος! Ήταν ένας έντιμος και δημιουργικός νέος με όνειρα, που γνώριζε την τέχνη της τσαγκαρικής, η οποία τον είχε κάνει διάσημο στο νησί του, τα Κύθηρα. Ήταν, επίσης, επαγγελματίας λυράρης και αρραβωνιασμένος με την Άννα, την οποία σύντομα θα παντρευόταν και έκανε όνειρα, πολλά όνειρα για το μέλλον... Όλα αυτά μέχρι εκείνη την ημέρα που κάποιες ψευδείς φήμες του ανέτρεψαν τη ζωή και τον οδήγησαν σταδιακά στην πτώση! Ήταν η μέρα που άρχισε η πορεία του από το φως στο σκοτάδι!
Δε θέλω να πω άλλα για να μην κάνω spoiler, αν και η υπόθεση του βιβλίου βασίζεται σε πραγματική ιστορία που συνέβη στα Κύθηρα των αρχών του 20ου αι. και πολύ πιθανόν να είναι γνωστή στους περισσότερους!
Εκείνο που θα πω είναι ότι το διάβασα σε μία μέρα και μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις! Δεν πρόκειται μόνο για ένα εκπληκτικό ψυχογράφημα του κεντρικού ήρωα, αλλά και για ένα κοινωνικό ψυχογράφημα μέσα από το οποίο ο συγγραφέας αναζητά τον πραγματικό φταίχτη για όλα τα δεινά που συμβαίνουν στο βιβλίο και προσπαθεί να βρει τις απαντήσεις στα αμέτρητα "γιατί" που προβληματίζουν και τον αναγνώστη. Πώς είναι δυνατόν ένας νέος με συστολή, ευγένεια ψυχής και τόσα ταλέντα να βιώσει την κοινωνική απόρριψη και να οδηγηθεί σε πράξεις που δε ταιριάζουν με τον χαρακτήρα του; Πόσο κακό μπορεί να προκαλέσει η κοινωνία σε κάποιον από φθόνο; Τι είναι τελικά ηθικό και τι όχι για τον καθένα;
Αριστοτεχνικές οι περιγραφές των περιοχών του νησιού, των τοπίων, των σπιτιών! Νομίζεις ότι βρίσκεσαι κι εσύ στο νησί και περπατάς μαζί με τους ήρωες! Πολύ καλή, επίσης, η έρευνα που έχει γίνει από τον συγγραφέα ως προς τα ηθογραφικά στοιχεία του νησιού, αλλά και κάποια ιστορικά στοιχεία που παρουσιάζει!
Τέλος, αξίζει να αναφερθεί η εξαιρετική χρήση της γλώσσας, αλλά και η προσεγμένη έκδοση και ειδικότερα η σελιδοποίηση με το χαρακτηριστικό μαύρο χρώμα σε κάποιες σελίδες, που ταιριάζει με το ύφος του βιβλίου!
Κύριε Δημάκη, κάνατε καταπληκτική δουλειά! Έχω ήδη αγοράσει το επόμενο βιβλίο και με περιμένει στη βιβλιοθήκη μου!
Υ.Γ. Ο τίτλος του βιβλίου γίνεται κατανοητός στην προτελευταία σελίδα!
Χαρακτηριστικές φράσεις του βιβλίου:
"Η ομορφιά δεν έχει νόημα αν δεν αναγνωρίζεται, και κυρίως, αν δεν αναγνωρίζεται από εκείνον που θέλεις να τη δει"
"Να προσέχετε αυτά που λένε οι άνθρωποι. Τα λόγια των ανθρώπων είναι πολλές φορές ένα καντήλι που προσπαθεί να φωτίσει το σκοτάδι που έχουν μέσα τους.Το φωτίζουν για να το παρουσιάσουν πιο άκακο"
"Η ανθρώπινη ζωή είναι ένας συνεχής πνιγμός σε έναν ωκεανό από αχόρταγα κύματα που κατατρώνε και εξαφανίζουν τα πάντα. Κι εκεί που πνίγονται, βλέπεις το νησί και χαίρεσαι. Και ξαναχάνεται. Και το ξαναβλέπεις. Κάποιοι το φτάνουν και σωριάζονται στη χρυσή ακτή του. Αυτοί θα το απολαύσουν για όσο προλάβουν. Οι υπόλοιποι πνίγονται ξανά και ξανά στην αιωνιότητα"
"Ξέρεις ποια είναι η αμαρτία; Να προσπαθείς να ζεις τη ζωή σου σύμφωνα με τις επιθυμίες των άλλων. Αυτό είναι η αμαρτία. Αυτό καταστρέφει τους ανθρώπους"
"Η πικρή αλήθεια ήταν ότι οι περισσότεροι δεν τον πίστεψαν. Πίστευαν αυτό που ήθελαν να πιστέψουν, γιατί ζούσαν με την προσμονή της πτώσης των άλλων, που ήταν πτήση για τους ίδιους. Για να νιώσουν ψηλοί, έπρεπε να σκοντάψουν οι άλλοι πρώτα"
"Ο πόνος είναι μνήμη. Η θλίψη, η ανάμνηση της θλίψης δεν αφήνει τους χαμένους να βουλιάξουν μέσα στη λάσπη της λήθης"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου