Μου αρέσουν τα ιστορικά μυθιστορήματα, μου αρέσει πολύ και ο Ζουργός! Έχω ενθουσιαστεί με ό,τι κι αν έχω διαβάσει δικό του! Έχει έναν ιδιαίτερο τρόπο γραφής, ποιητικό, που "αγγίζει" κατευθείαν το συναίσθημά σου! Το πλούσιο λεξιλόγιο (βραδυβάμων, αηδονολαλούσα, αλογοσύρτης, διαπρύσιο, μαντατευτής, φιδόστρατες, τροχιοδεικτικές), τα πολλά σχήματα λόγου και οι λυρικές περιγραφές σε βάζουν μέσα στην ιστορία, συμμετέχεις κι εσύ στα γεγονότα! Αυτό συμβαίνει και σε αυτό το βιβλίο, στο οποίο, με αφορμή ένα αρκετά έξυπνο εύρημα, αυτό του εγκλεισμού ενός άντρα και μιας γυναίκας μέσα σε ένα ασανσέρ, παρουσιάζει όλη, σχεδόν, την Ιστορία της νεότερης Ελλάδας (Βαλκανικοί πόλεμοι, Μακεδονικός αγώνας, προσφυγιά, εθνικός διχασμός, Κατοχή, δράση αντιστασιακών και δωσίλογων, εμφύλιος, Μεταπολίτευση - χρόνια ανεμελιάς και υλισμού "Γύρω της ο κόσμος της μεταπολίτευσης βούιζε ακόμα πολύχρωμος, γεμάτος αγανάκτηση, διεκδικήσεις και όνειρα. Ένα βουερό ποτάμι ήταν εκείνος ο κόσμος, πλατύ, που απειλούσε να ξεχειλίσει. Στις όχθες του μια νεολαία γυμνή άναβε φωτιές, για να διώξει τη νύχτα, κρατούσε στα χέρια εξάντες και αστρολάβους και υπολόγιζε το μεγάλο ταξίδι. Άλλοι επιβιβάζονταν σε πρόχειρες σχεδίες κι άλλοι έμεναν για πάντα στις όχθες ακολουθώντας τον ρου της κοίτης βαδίζοντας. Δεν έφτασε ποτέ κανείς τους στις εκβολές, κάποιοι είπαν αργότερα πως αυτές δεν υπήρχαν") εστιασμένη στον ευρύτερο Βορειοελλαδικό χώρο και ιδιαίτερα στη Θεσσαλονίκη, μέσα από την πορεία δύο οικογενειών και τριών γενεών!
Οι ήρωές του δίνουν τον δικό τους αγώνα, καθώς έρχονται αντιμέτωποι με τη φτώχεια, τη μοναξιά, την επαγγελματική αποτυχία, τους ανεκπλήρωτους έρωτες, τον συμβιβασμό, την αλλοτρίωση, τη διάψευση των ελπίδων τους! Στο τέλος ο κάθε ήρωας ακολουθεί τη μοίρα του ("Δύο δράκους πραγματικούς φοβόταν πάντα στη ζωή του, την πίεση της ανάγκης και τον τροχό της μοίρας"),όπως η πεταλούδα καταδιώκεται συνεχώς από τη σκιά της! ("Κάθε φορά που έβλεπε πεταλούδα να πετάει χαμηλά στο χώμα, έψαχνε τη σκιά της σαν να ήταν το είδωλο της δικιάς της ζωής. Άλλοι τελικά στη δικιά της ζωή κουνούσαν τα φτερά τους και πετούσαν, και αυτή ασθμαίνοντας έτρεχε ξοπίσω τους με το φόβο μην φύγει ο ήλιος και χαθεί")
Η μνήμη και η ματαιότητα αποτελούν "λέξεις-κλειδιά" στη συναρπαστική πλοκή του βιβλίου, ενώ ο χρόνος "κάνει τα δικά του παιχνίδια", καθώς το παρελθόν και το παρόν "βαδίζουν σφιχταγκαλιασμένα" μεν, αλλά άλλοτε ο χρόνος κυλά σαν νερό (συμπυκνωμένο π.χ. παρουσιάζεται το διάστημα της Απριλιανής δικτατορίας, καθώς και η περίοδος του Εμφυλίου) και άλλοτε βασανιστικά αργά, όπως ο εγκλεισμός στο ασανσέρ!
Υπάρχει, βέβαια, και το στοιχείο της υπερβολής σε κάποια σημεία της πλοκής, αλλά αυτό δεν με εμπόδισε από το να απολαύσω πραγματικά την ανάγνωσή του και να το προτείνω σε όλους!
Χαρακτηριστικά αποσπάσματα:
"Όλες οι ευτυχισμένες οικογένειες είναι όμοιες η μία με την άλλη, μα η κάθε δυστυχισμένη οικογένεια έχει τη δική της δυστυχία. Στη δικιά μας ευτυχισμένη οικογένεια είχαμε κι εμείς μια ιδιωτική δυστυχία, το ότι δε μιλούσαμε! Ότι αγαπιόμασταν και από μια περίεργη σεμνοτυφία δεν το λέγαμε! Τα πράγματα υπάρχουν από τη στιγμή που αρχίζουμε να τα ονοματίζουμε!"
"Υπάρχει μια σκιά που μόνο όσοι έχουν χάρισμα και περίσκεψη μπορούν να τη διακρίνουν την άνοιξη στα λιβάδια, είναι η σκιά κάποιας πεταλούδας κάτω στο χόρτο, τόσο μικρή που θυμίζει τελεία σε σελίδα τετραδίου. Όσοι προσπάθησαν να την εξευμενίσουν δίπλωσαν στα δύο, αυτοί που της αντιτάχθηκαν διαμελίστηκαν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου