Αρκετά καλό βιβλίο μυστηρίου με την έξυπνη πλοκή του, τις ανατροπές του, τους έρωτές του, τους ενδιαφέροντες χαρακτήρες του, τα ταξίδια του μέσα στον χρόνο (από το 1975 μας μεταφέρει στο 2008 και το αντίστροφο)...
Ένας πετυχημένος συγγραφέας και καθηγητής Λογοτεχνίας κατηγορείται για τον φόνο μιας 15χρονης που έγινε το μακρινό 1975, ενώ ένας φίλος του, πρώην μαθητής του και συγγραφέας, επίσης, με ένα βιβλίο στο ενεργητικό του, προσπαθεί να βρει στοιχεία για να τον αθωώσει...
Κάποιες στιγμές νομίζεις ότι ο συγγραφέας παρουσιάζει την αυτοβιογραφία του, κάποιες άλλες νομίζεις ότι διαβάζεις τη Λολίτα του Ναμπόκοφ, ενώ κάποιες άλλες, θεωρείς ότι ανακάλυψες ένα βιβλίο για τον κόσμο των συγγραφέων (φιλοδοξίες, αγωνία, έλλειψη έμπνευσης, συγκρούσεις με εκδότες και όλα εκείνα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι που γράφουν).
Η ιστορία προωθείται μέσα από αφηγήσεις και διαλόγους ηρώων, οι οποίοι σε πολλές περιπτώσεις, όπως στην αρχή κάθε κεφαλαίου, είναι ιδιαίτερα απολαυστικοί!
Εκείνο που ίσως με ενόχλησε λίγο ήταν η κάπως αργή ροή της ιστορίας, καθώς και το γεγονός ότι τα δεδομένα και η ταυτότητα των πιθανών ενόχων άλλαζαν πολύ γρήγορα!
Όπως και να είναι, όμως, διαβάζεται ευχάριστα και γρήγορα!
Χαρακτηριστικά αποσπάσματα:
"Οπουδήποτε και να αποδράσετε, τα προβλήματά σας τρυπώνουν στις αποσκευές σας και σας ακολουθούν παντού"
"'Οποιος μετανιώνει για κάτι σημαίνει πως δεν αποδέχεται αυτό που υπήρξε"
"Κανένας δεν ξέρει ότι είναι συγγραφέας. Οι άλλοι του το λένε"
"Η ζωή είναι μια μακρόχρονη πτώση. Το σημαντικότερο είναι να ξέρεις να πέφτεις"
"Η ζωή είναι μια διαδοχή από επιλογές, τις οποίες στη συνέχεια καλούμαστε να υποστηρίξουμε"
"Μάθε να αγαπάς τις αποτυχίες σου, γιατί αυτές είναι που θα σε διαμορφώσουν. Οι αποτυχίες είναι αυτές που θα δώσουν γεύση σ' εκείνα που θα κατακτήσεις"
"Η αλήθεια δεν αλλάζει τίποτα σε όσα αισθανόμαστε για κάποιον. Αυτή είναι η τραγωδία των συναισθημάτων"
"Ένα καλό βιβλίο δεν αξιολογείται μονάχα από τις τελευταίες του λέξεις, αλλά από τον συλλογικό αντίκτυπο όλων των λέξεων που προηγήθηκαν. Περίπου μισό δευτερόλεπτο μετά το τέλος του βιβλίου, όταν θα έχει διαβάσει και την τελευταία λέξη, ο αναγνώστης πρέπει να νιώσει ένα δυνατό συναίσθημα να τον πλημμυρίζει. Για μια στιγμή, θα πρέπει να μην μπορεί να σκεφτεί παρά μονάχα αυτό που μόλις διάβασε, να κοιτάζει το εξώφυλλο και να χαμογελάει με μια μικρή δόση θλίψης, επειδή θα του λείψουν όλα τα πρόσωπα του βιβλίου. Ένα καλό βιβλίο είναι ένα βιβλίο το οποίο λυπόμαστε που το τελειώσαμε"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου