ΟΙ ΛΕΟΝΤΕΣ ΤΗΣ ΣΙΚΕΛΙΑΣ (Stefania Auci)

Το εξώφυλλο σε κερδίζει αμέσως! Ο τίτλος σε ταξιδεύει κάπου στη Μεσόγειο... Όταν αρχίζεις δε να το διαβάζεις, δεν μπορείς να σταματήσεις! 

Πρόκειται για ένα ιστορικό μυθιστόρημα ή καλύτερα για ένα οικογενειακό χρονικό στη Σικελία του 19ου αι., το οποίο, μάλιστα, βασίζεται σε αληθινά γεγονότα. Όλα ξεκινάνε το 1799 με έναν σεισμό στην Καλαβρία, ο οποίος αναγκάζει την οικογένεια Φλόριο να μεταναστεύσει στο Παλέρμο.

Εκεί ξεκινάει η προσπάθεια των ανδρών της οικογένειας για κοινωνική αναρρίχηση. Έχοντας ως όπλα τη δημιουργικότητά τους, την αποφασιστικότητά τους, την υπέρμετρη φιλοδοξία τους και το επιχειρηματικό τους δαιμόνιο, καταφέρνουν σε λίγα χρόνια από μικροέμποροι μπαχαρικών να ιδρύσουν τη δική τους ναυτιλιακή εταιρεία και να εξελιχθούν σε μία από τις ισχυρότερες οικογένειες της Σικελίας και αργότερα της Ιταλίας. 

Άνθρωποι δυναμικοί, ριψοκίνδυνοι, αλλά και γεμάτοι πάθη, δε διστάζουν να έρθουν σε σύγκρουση με το κοινωνικό κατεστημένο της εποχής που θεωρεί ότι οι τίτλοι αξίζουν πολύ περισσότερο από τα χρήματα ("το αίμα είναι που κάνει τη διαφορά", " το οικόσημο, αυτό θέλουν" ), με αποτέλεσμα να μην κερδίσουν ποτέ την εκτίμηση των ξεπεσμένων αριστοκρατών και να θεωρούνται πάντα το "ξένο" στοιχείο στη νέα τους πατρίδα ("Αυτή είναι η Σικελία. Μόλις πας να κάνεις κάτι διαφορετικό, πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα γκρινιάζει και θα κλαίγεται επειδή είτε θα ενοχλείται είτε δεν θα το θέλει, είτε θα σου λέει ότι δεν το' κανες σωστά ή απλούστατα επειδή θα θέλει να σου σπάσει τα..."). 

Όλα αυτά συμβαίνουν σε μία ταραγμένη πολιτικά εποχή, στον απόηχο της Γαλλικής Επανάστασης, με τον ανταγωνισμό ανάμεσα στη Γαλλία, την Αγγλία και την Ισπανία να κυριαρχεί και τις προσπάθειες για ιταλική ενοποίηση να πληθαίνουν. 

Και ως προς τη θέση της γυναίκας την εποχή αυτή, νομίζω, ότι όλοι καταλαβαίνουμε ποια ήταν.. Φαίνεται, εξάλλου, από τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζει τους γυναικείους χαρακτήρες η συγγραφέας... Γυναίκες ευαίσθητες που προσπαθούν να επιβιώσουν σε μία πατριαρχική κοινωνία 

(" Κορίτσι. Άλλο ένα. Δεν είναι μόνο η ζημιά, είναι και η κοροϊδία.", "Ένας άντρας δεν μπορεί να ζητήσει συγγνώμη από μια γυναίκα.", "Από πότε θέλει να μιλάει για πολιτική και οικονομία, λες και είναι ίσοι κι όμοιοι; Είναι αλήθεια ότι ξέρει πολύ περισσότερα από πολλούς άντρες, αλλά, όπως και να το κάνεις, είναι γυναίκα."), γυναίκες που συμβιβάζονται σε καταστάσεις που τους έχουν επιβάλει άλλοι (" Πάρ΄ το απόφαση, καλή μου. Εμείς ανήκουμε στους άντρες μας, ο λόγος μας δεν μετράει. Κάνε κουράγιο."), γυναίκες που κρύβουν επιμελώς τα πάθη τους ή τον θυμό τους(" Αυτό το σπίτι είναι δικό μου, σκέφτεται η γυναίκα με εμπάθεια. Είναι η προίκα που πήρες όταν εσύ κι ο πατέρας σου ζητούσατε κι άλλα λεφτά, συνέχεια, και ποτέ δεν σας έφταναν...") και που συνηθίζουν να ζουν με τον άλλον ("Όταν οι άνθρωποι ζουν  μαζί, στο τέλος δένονται. Δεν αγαπάς τον άλλο, αλλά την ιδέα που έχεις γι΄ αυτόν, τα συναισθήματα που σου γεννά, ακόμη και το μίσος που μπορεί να νιώθεις."), αλλά κάποια στιγμή, ίσως με το πέρασμα των χρόνων, ίσως γιατί οι περιστάσεις το επιβάλλουν, ξεσπάνε, εκφράζουν όλο τον δυναμισμό τους και προσπαθούν να επιβάλουν τις απόψεις τους στους γύρω τους (" ...ο νόμος προβλέπει ότι πρέπει να δώσει την άδειά της για τον γάμο του γιου της. Ο Βιντσέντζο είναι σχεδόν σαράντα χρονών...αλλά άδικος κόπος. Η Τζουζεπίνα δεν λέει να λογικευτεί."), διεκδικώντας τη θέση που τους αρμόζει.

Αν και δεν υπάρχουν οι μεγάλες εκπλήξεις και ανατροπές, το βιβλίο διαβάζεται πολύ ευχάριστα! Εξαιρετική η δόμηση χαρακτήρων, πολύ καλή η μετάφραση, καταπληκτικές οι περιγραφές των τοπίων!

Πολύ έξυπνη ιδέα ο τίτλος κάθε κεφαλαίου που αντιστοιχεί σε κάποιο εμπορικό προϊόν! Το κάθε κεφάλαιο, μάλιστα, αρχίζει με πολύτιμες πληροφορίες για το συγκεκριμένο προϊόν!

Ο αναγνώστης μέσα από την πολύ καλή, ομολογουμένως, έρευνα της συγγραφέως, εκτός από τις ιστορικές πληροφορίες που λαμβάνει,  μαθαίνει για τα κοινωνικά πρότυπα της εποχής, προβληματίζεται επάνω σε θέματα που αφορούν τις ανθρώπινες σχέσεις και γνωρίζει ένα Παλέρμο μιας άλλης εποχής ("αυτή την πόλη σκλάβα και συνάμα αφέντρα, που μοιάζει να πουλιέται σε όλους, μα που ανήκει μονάχα στον εαυτό της και όπου η μυρωδιά κοπριάς γίνεται ένα με εκείνη των γιασεμιών.").

Ύστερα από την ανάγνωση του βιβλίου επιθυμώ δύο πράγματα: Να μεταφραστεί στα ελληνικά γρήγορα το δεύτερο μέρος, το οποίο ήδη κυκλοφορεί στην Ιταλία και να ταξιδέψω στη Σικελία!