Είναι το δεύτερο βιβλίο που αφήνω στη μέση μετά τη ΘΙΒΕΤΙΑΝΗ ΡΟΔΑΚΙΝΟΠΙΤΑ του Τομ Ρόμπινς. Στο βιβλίο του Ρόμπινς μπορεί να δώσω μια δεύτερη ευκαιρία... Σε αυτό ποτέ!!! Με κούρασε και με μπέρδεψε αφάνταστα!
Το βιβλίο ΠΛΑΝΗΤΕΣ (ο τόνος στο α) που ερμηνεύεται ως αποδράσεις, διαφυγές, είναι ένα κολάζ ιστοριών με κεντρικό θέμα τη συνεχή κίνηση, την περιπλάνηση ως στάση ζωής, όχι μόνο γεωγραφικά, αλλά και στον χρόνο, στο ανθρώπινο σώμα(!), στην ατομική και στη συλλογική μνήμη, χωρίς να ακολουθείται ο γραμμικός τρόπος, αλλά λειτουργώντας η συγγραφέας συνειρμικά, θέλοντας εναγωνίως να τεκμηριώσει την άποψη: Κινούμαι, άρα υπάρχω! Και όλο αυτό προσπαθεί να το πετύχει με το να ελίσσεται από το ένα είδος γραφής στο άλλο! Έτσι βλέπουμε ασύνδετες ιστορίες ανθρώπων από διαφορετικές εποχές, σε διαφορετικούς τόπους, αλλά και με διαφορετικές ζωές, οι οποίοι κινούνται σε αεροδρόμια, σταθμούς τρένων, καράβια, άμαξες, μέσα σε κείμενα που είναι αφηγήσεις, αυτοβιογραφίες, δοκίμια, επιστολές, εξομολογήσεις, στοχασμοί ή οποιοδήποτε άλλο είδος υπάρχει.
Δύσκολο να αφομοιώσει ο αναγνώστης αυτό που διαβάζει, καθώς τα περισσότερα κείμενα είναι μικρά και το θέμα, αλλά και το σκηνικό αλλάζουν πολύ γρήγορα!
Σε όλα τα παραπάνω έρχονται να προστεθούν και στοιχεία ανατομίας, ταριχεύσεις, τερατογενέσεις, παραμορφώσεις που σε κάνουν να αναρωτιέσαι τι σχέση μπορεί να έχουν αυτά με την κίνηση!
Χαοτικό και ιδιαίτερο βιβλίο, που κινείται ανάμεσα στο παράδοξο και στο κυνικό, κόντρα στην κανονικότητα και αφήνοντας να πλανάται στο τέλος η αίσθηση του ανικανοποίητου...
Ναι, σίγουρα η Τοκάρτσουκ έχει δημιουργική φαντασία, ναι, χειρίζεται πολύ καλά τη γλώσσα, ναι, χειρίζεται όλα τα είδη του λόγου με άνεση, αλλά μέχρι εκεί! Δεν ξέρω τι θα κάνετε εσείς, αλλά εγώ δεν σκοπεύω να διαβάσω άλλο δικό της βιβλίο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου