Μετά τους ΠΛΑΝΗΤΕΣ της Τοκάρτσουκ και θέλοντας να κάνω αναγνωστική αποτοξίνωση, τι καλύτερο από ΤΑ ΧΑΣΤΟΥΚΟΨΑΡΑ του Λένου Χρηστίδη! Εδώ περνάμε στο άλλο άκρο! Πρόκειται για ένα βιβλίο με το οποίο περνάς απλώς ευχάριστα για λίγες ώρες! Ναι, διαβάζεται πολύ γρήγορα!
Περιγράφονται σουρεάλ καταστάσεις της ελληνικής πραγματικότητας με καυστικό χιούμορ, αρκετές βωμολοχίες, μπόλικη ειρωνεία και κυνισμό.
Ο λόγος είναι απλός, άμεσος, προφορικός, η γλώσσα αιχμηρή, η γραφή ανάλαφρη, χωρίς να υπάρχει κάποια ιδιαίτερη πλοκή (δύο "φευγάτοι" τύποι προσπαθούν να βρουν τον πατέρα του ενός που έχει εξαφανιστεί) ή να γίνεται κάποια εμβάθυνση στους χαρακτήρες.
Η άνεση με την οποία παρουσιάζει ο συγγραφέας τα κακώς κείμενα στον χώρο της εκκλησίας, της οικογένειας ή της τηλεόρασης μπορεί να χαρακτηριστεί "δήθεν" από κάποιους ή να ενοχλήσει η κριτική του κάποιες φορές, καθώς και οι εκφράσεις και και το χιούμορ του που μπορεί να θυμίσουν 16χρονο έφηβο ή παρέα σε ΚΨΜ. Οι πολλές επαναλήψεις, επίσης, που γίνονται στο κείμενο, αλλά και η πληθώρα των κοφτών, σύντομων προτάσεων ("Το μετρό. Το τρένο. Εκεί. Αλλά ο σταθμός δεν έμοιαζε με κανέναν που να ήξερα. Και οι σκάλες δεν έμοιαζαν. Οι κυλιόμενες. Αυτές.") μπορεί να ξενίσουν τον αναγνώστη, αλλά δεν παύει το κείμενο να αποτελεί τονωτική ένεση για βελτίωση της διάθεσης!
Όλοι εσείς που ενδιαφέρεστε για λογοτεχνία με την κλασική έννοια του όρου και δεν μπορείτε να αντέξετε τη γνωστή ελληνική "καφρίλα" αποτυπωμένη σε χαρτί, μην το διαβάσετε γιατί θα απογοητευτείτε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου