Είναι η πρώτη φορά που επιλέγω να διαβάσω ένα βιβλίο επειδή με γοήτευσε το vintage εξώφυλλό του, αλλά και ο τίτλος του που παραπέμπει σε κάτι οικείο, που αποπνέει ζεστασιά και ασφάλεια και προσφέρει μια εσάνς παρελθόντος!
Η Μαρίκα Ρόζη, το γένος Υψηλάντη, η αποκαλούμενη Μπέμπα, εργάζεται ως οικονόμος σε ένα αρχοντικό σπίτι του Ναυπλίου την εποχή της δεκαετίας του '30 (Το αρχοντικό της προκυμαίας ήταν ένα ευλογημένο σπίτι που γέννησε και μεγάλωσε ευτυχισμένους ανθρώπους σε καλές και κακές εποχές)! Μέσα από την αφήγησή της μαθαίνουμε για τα πρόσωπα της οικογένειας, της οποίας αποτελεί αναπόσπαστο μέλος, καθώς και για τα ιστορικά γεγονότα της εποχής και πώς αυτά επηρεάζουν τα συναισθήματα και τις επιλογές των προσώπων!
Δεν πρόκειται για ιστορικό μυθιστόρημα (η συγγραφέας καταπιάνεται με σεβασμό μεν, αλλά όχι τόσο διεισδυτικά με το ιστορικό background της εποχής), αλλά περισσότερο για ευθυμογράφημα ή ηθογραφία με κεντρικό πρόσωπο μια γυναίκα δυναμική, υποστηρικτική, δραστήρια, με τόλμη και τεράστια αποθέματα αγάπης και κατανόησης, η οποία αντιμετωπίζει με αξιοπρέπεια τα προβλήματα της ζωής (Η Μπέμπα ήταν ένας χαρισματικός άνθρωπος με αρετές και αξίες που διακριτικά επηρέαζε το περιβάλλον της)!
Γλυκόπικρο βιβλίο, καθώς το χιούμορ συνδυάζεται αρμονικά με τις απαιτούμενες δραματικές πινελιές, αισιόδοξο, δροσερό, που προκαλεί συγκίνηση και, κυρίως, νοσταλγία! Δεν μπορεί να διαβάζεις τις γραμμές του και να μη σου έρχονται μπροστά στα μάτια σου εικόνες από τα χρόνια της παιδικής αθωότητας (μυρωδιές από Κυριακάτικα οικογενειακά τραπέζια, το παλιό κρυστάλλινο σερβίτσιο της γιαγιάς, η φοντανιέρα με τα σοκολατάκια - μαργαρίτες, παιδικά γενέθλια)!
Διαβάζεται ευχάριστα χωρίς να αποτελεί αντικείμενο προβληματισμού, αλλά, σίγουρα, θα σε βοηθήσει να ξεφύγεις για λίγο από τα προβλήματα της καθημερινότητας!
Χαρακτηριστικά αποσπάσματα:
"Η πρωτοπόρος οικία Ροδόπουλου, ακολουθώντας τας επιταγάς των σύγχρονων οίκων του εξωτερικού, καθιέρωσε εις τον κώδωνα το όνομα του οικοδεσπότη μετά της οικοδέσποινας, εκτιμώντας πως αποτελεί θέμα χρόνου να εφαρμοστεί τοιαύτη τακτική εις κάθε οικία"
"Η μάνα κι ο πατέρας δε λησμονιούνται ποτέ. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, πάντα σαν χθες θα μοιάζει το φευγιό τους, κι ας λένε πως ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός. Ίσως να γιατρεύει μικρές πικρίες κι αβλεψίες, την απουσία του ίσκιου τους, όμως, ποτέ"
"Η αληθινή περιουσία κάθε ανθρώπου σε τούτον τον μάταιο κόσμο είναι μόνο η υγεία του. Ερχόμαστε πλούσιοι στον κόσμο και δεν το ξέρουμε"
"Οι άνθρωποι με εσωτερικά κενά είναι συνήθως ευάλωτοι στην αναζήτηση συντρόφων προκειμένου να τα γεμίσουν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου