Επτά μονόλογοι από χαρακτήρες που βιώνουν και παρουσιάζουν, από τη δική τους οπτική γωνία το καθένα, την ειδεχθή δολοφονία(;) μιας δεκαεπτάχρονης!
Δεν πρόκειται, όμως, για αστυνομικό μυθιστόρημα ούτε κύριο μέλημα της συγγραφέως είναι να φανερώσει στο τέλος το όνομα του δράστη! Το πτώμα της δεκαεπτάχρονης είναι απλώς η αφορμή για να προβληματιστούν οι ήρωες, αλλά και ο αναγνώστης, σχετικά με τον θάνατο, την αγάπη, την πίστη, τον θρησκευτικό φανατισμό, την υποκρισία, τη μετάθεση ευθυνών, τον φόβο, την ενοχή, την απώλεια μνήμης, τη συγχώρεση και την προσωπική ελευθερία!
Ο ρεαλιστικός τρόπος αφήγησης της Πινιέιρο σε κερδίζει από τις πρώτες σελίδες, ενώ η έμμεση κριτική που ασκείται σε θρησκευτικούς και κοινωνικούς θεσμούς σου προκαλεί ερωτήματα, όπως: Πού μπορούν να οδηγήσουν μια οικογένεια όλα αυτά που δεν κατάφεραν να ειπωθούν; Τι γίνεται όταν αρνείσαι να δεις κατάματα την αλήθεια; Ένας φοβισμένος άνθρωπος ή ένας αδιάφορος πόσο βαθμό συνενοχής έχει; Η φυγή μπορεί να αποτελέσει την αρχή της λύτρωσης;
Συγκλονιστικό ανάγνωσμα που πρέπει να διαβαστεί οπωσδήποτε!
"Για ποιο λόγο αποφασίζει κάποιος να γίνει γονιός; Στην περίπτωση των δικών μου, η γονική ιδιότητα έμοιαζε συνδεδεμένη με την ιδιοκτησία"
"Προτιμώ να φοβίζω τους άλλους παρά να τους είμαι ευχάριστος, διατρέχω λιγότερους κινδύνους έτσι"
"Υπάρχουν τόποι όπου είναι πιο δύσκολο να επιβιώσεις: η έρημος, ένα ερημονήσι, η κορυφή ενός βουνού, ο Άρης, μια εμπόλεμη ζώνη, η ζούγκλα. Η οικογένειά μου"
"Η τεχνική της θρησκείας συνίσταται στο να μειώνει την αξία της ζωής και να παραμορφώνει παραληρηματικά την εικόνα του πραγματικού κόσμου, τακτικές που έχουν ως προϋπόθεση τον εκφοβισμό της ευφυϊας, έγραψε ο Φρόιντ"
"Έχει περισσότερο νόημα να νιώθεις νοσταλγία για κάποιον που ζει παρά να νοσταλγείς έναν νεκρό. Ο θάνατος καλεί στην παραίτηση, η απουσία όχι"
"Κάνει καλό να γελάς όταν ο τρόμος καραδοκεί"
"Η αλήθεια που μας αρνούνται πονάει μέχρι την τελευταία μας μέρα"
"Ένας αδαής με δύναμη είναι καταστροφή"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου