ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΧΟΥΜΕ ΓΑΜΟ (Γιάννης Ξανθούλης)

 

Το τελείωσα πριν από λίγο και πραγματικά το λάτρεψα!!!

Ανθρώπινο, νοσταλγικό, συγκινητικό και συγχρόνως χιουμοριστικό, τρυφερό, με βιτριολικό χιούμορ, ρεαλιστικό, αλλά και με το μεταφυσικό του στοιχείο, μα πάνω απ' όλα ταξιδιάρικο! Ταξιδεύεις από την Αθήνα στον Έβρο, από το παρόν στο παρελθόν και το αντίστροφο, από την αθωότητα της παιδικής ηλικίας στην ωριμότητα της ενηλικίωσης...

Ένας 73χρονος με άνοια φεύγει κρυφά για να πάει σε έναν γάμο, ο οποίος, όμως, έχει γίνει αρκετές δεκαετίες πριν, το 1953! Παρακολουθούμε, λοιπόν, τον βασικό ήρωα σε παιδική ηλικία να πηγαίνει μαζί με τη χήρα(;) μητέρα του σε αυτόν τον καλοκαιρινό γάμο, μετά τον οποίο τίποτα δε θα είναι πια το ίδιο!

Εξελίσσονται οικογενειακές κωμικοτραγικές σκηνές, βγαίνουν στην επιφάνεια μυστικά και αποκαλύπτονται ψέματα, ενώ "ξεχειλίζουν" τα καταπιεσμένα συναισθήματα! 

Γίνεται πολύ καλή σκιαγράφηση χαρακτήρων των "τσαλακωμένων ηρώων μιας αλησμόνητης οπερέτας" από τον συγγραφέα, οι οποίοι είναι αρκετά οικείοι στον αναγνώστη, αν και κάποιοι παρουσιάζονται με κάποια υπερβολή! Αν και δεν υπάρχει έντονη δράση και οι περιγραφές είναι λεπτομερείς σε πολλά σημεία, το διαβάζεις πολύ ευχάριστα και οι σελίδες φεύγουν χωρίς να το καταλαβαίνεις. 

Στο τέλος σε αφήνει με μια γλυκόπικρη γεύση, να προσπαθείς να ανασύρεις μνήμες περασμένων εποχών όπου οι καλές στιγμές εναλλάσσονται με τις κακές και να μπερδεύεις ήχους και γεύσεις αγαπημένες, όπως αυτές ενός ζεστού ρυζόγαλου με μπόλικη κανέλα, ενός σιμιγδαλένιου χαλβά ή ενός βύσσινου γλυκού!

Συγκλονιστικό το τέλος, υπέροχη η γλώσσα του Ξανθούλη με πινελιές λυρισμού ("...Στην παραλία, ένα παράταιρο για την εποχή μελτέμι σήκωνε μικρές σβούρες άμμου κάτω από το ρύγχος του ψηλού βράχου, κάνοντάς τη να φαίνεται περισσότερο απ' όσο της άξιζε εξωπραγματική"), αλλά και ιδιαίτερα τολμηρή σε αρκετά σημεία, καταπληκτικό το εξώφυλλο, που είναι, μάλιστα, δημιουργία του ίδιου του συγγραφέα!

Κολλάς από τις πρώτες σελίδες!!!   

    Χαρακτηριστικές φράσεις του βιβλίου: 

"Ο γάμος αυτός θα παρέμενε για πάντα καρφιτσωμένος σε ένα μέλλον που οι χαζοί θεωρούσαν παρελθόν..."


"Όλες οι λύπες αντέχονται, αν τις βάλεις σε μια ιστορία..."


"Θα σε ονειρεύομαι πάντα και θα σε μισώ..."