Περνάω μια δύσκολη επαγγελματική περίοδο με έντονο στρες και εκείνο που με χαλαρώνει είναι η ανάγνωση ευανάγνωστων βιβλίων με αρκετή αγωνία και μυστήριο που σε κάνουν να κολλάς μαζί τους και να μην μπορείς να τα αφήσεις από τα χέρια σου μέχρι να φθάσεις στην τελευταία σελίδα. Ένα τέτοιο βιβλίο είναι και Η ΣΙΩΠΗΛΗ ΑΣΘΕΝΗΣ για το οποίο έχει γίνει πολλή συζήτηση τα τελευταία χρόνια.
Μια διάσημη ζωγράφος, ύστερα από εφτά χρόνια γάμου, πυροβολεί ένα βράδυ και σκοτώνει τον σύζυγό της, γνωστό φωτογράφο, ενώ αμέσως μετά βυθίζεται σε μια ατελείωτη σιωπή. Μεταφέρεται στο Γκρόουβ, μια ψυχιατρική μονάδα υψηλής ασφαλείας στο βόρειο Λονδίνο, όπου εκεί ένας ψυχοθεραπευτής, ο Θίο Φέιμπερ, ο οποίος λειτουργεί και ως ντετέκτιβ, προσπαθεί να την κάνει να μιλήσει, ώστε να αποκαλυφθεί η λύση του μυστηρίου.
Ο αναγνώστης, παράλληλα με την ιστορία της βασικής ηρωίδας, παρακολουθεί και την προσωπική ζωή του Θίο, ο οποίος αντιμετωπίζει προβλήματα στον γάμο του. Έτσι έχουμε δύο πρωτοπρόσωπες αφηγήσεις, μία από την πλευρά του ψυχοθεραπευτή και μία από την πλευρά της ζωγράφου, μέσα από το ημερολόγιό της.
Εξαιρετικό ψυχολογικό θρίλερ με μεγάλο αριθμό υπόπτων, προδοσίες, παιδικά ανεπούλωτα τραύματα, ζήλεια εμμονές, συνεχείς ανατροπές και ένα τέλος που σε αφήνει κυριολεκτικά άφωνο. Ο συγγραφέας εμπλέκει με αριστοτεχνικό τρόπο την ψυχολογία, το αστυνομικό μυστήριο και την ελληνική μυθολογία εμπνεόμενος από τον ευριπίδειο μύθο της Άλκηστης, ενώ "δένει" με έξυπνο τρόπο τα κομμάτια της ιστορίας του.
Τα πισωγυρίσματα στον χρόνο γίνονται με τρόπο που δεν κουράζουν, η γραφή είναι απλή και στρωτή χωρίς περιττά καλολογικά στοιχεία και ανούσιους διαλόγους, η δομή άρτια και οι χαρακτήρες πειστικοί, αν και τους περισσότερους δεν τους συμπαθείς εύκολα!
Εκεί που νομίζεις ότι έχεις βρει τη λύση, ξαφνικά όλα ανατρέπονται, ενώ συνειδητοποιείς ότι η γραμμή που χωρίζει την ενοχή από την αθωότητα και τη φωτεινή από τη σκοτεινή πλευρά του εαυτού μας, είναι πολύ λεπτή.
Το διάβασα σε δύο μέρες και το προτείνω σε όλους!
Χαρακτηριστικά αποσπάσματα του βιβλίου:
"Έτσι δουλεύει η ψυχοθεραπεία. Ο ασθενής μεταφέρει τα μη αποδεκτά συναισθήματά του στον ψυχοθεραπευτή του: κι εκείνος κρατάει ό,τι φοβάται να νιώσει αυτός και τα νιώθει στη θέση του. Και μετά, πολύ σταδιακά, του τα επιστρέφει"
"Είμαστε φτιαγμένοι από διαφορετικά μέρη, άλλα καλά κι άλλα άσχημα. Ένα υγιές μυαλό είναι ικανό να αντέξει αυτή την αμφιθυμία και να ισορροπεί ταυτόχρονα και τα μεν και τα δε. Η ψυχική ασθένεια αφορά αυτή ακριβώς την ενοποίηση - καταλήγουμε να χάνουμε την επαφή με τα μέρη του εαυτού μας που δεν αποδεχόμαστε"
"Κάποιες φορές θέλει θάρρος και κάμποσο χρόνο για να φανείς ειλικρινής"
"Η οργή είναι ισχυρή μορφή επικοινωνίας"
"Πολύ συχνά νομίζουμε εσφαλμένα ότι η αγάπη είναι πυροτεχνήματα - δράματα και δυσλειτουργία. Ωστόσο, η αληθινή αγάπη είναι πολύ ήσυχη, πολύ αθόρυβη. Η αγάπη είναι βαθιά και ήρεμη - και διαρκής"
"Ένα από τα πράγματα που δυσκολευόμαστε περισσότερο να παραδεχτούμε είναι ότι δεν μας αγάπησαν όταν το χρειαζόμασταν πιο πολύ. Είναι φριχτό συναίσθημα ο πόνος ότι δεν αγαπηθήκαμε"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου