Τέσσερα επίθετα θα μπορούσαν να χαρακτηρίσουν αυτό το μυθιστόρημα: αυτοβιογραφικό, αντιπολεμικό, σκληρό, συγκινητικό! Βρισκόμαστε στη Γερμανία του 1945 και ενώ οι Ρώσοι έχουν κάνει την εμφάνισή τους στη χώρα, παρακολουθούμε τις περιπέτειες του ζευγαριού Ντολ, αλλά και τη σκληρή πραγματικότητα του γερμανικού λαού μετά την πτώση του ναζιστικού καθεστώτος.
Ο Φάλαντα στο έργο του αυτό κατακρίνει έναν ολόκληρο λαό που ζει μέσα στην απάθεια, την εξαθλίωση, τη διαφθορά, τον φόβο, το άγχος και τις ενοχές, ενώ μέσα από διαφόρους εθισμούς προσπαθεί να "αποδράσει" από τη σκληρή πραγματικότητα! Η ζωή είναι εφιαλτική, η ταπείνωση και ο εξευτελισμός έχουν διαδεχθεί τα χρόνια της κυριαρχίας και της αλαζονείας, οι άνθρωποι έχουν χάσει την αξιοπρέπειά τους και ζουν στην ανέχεια περιμένοντας τη λύτρωση από τις ξένες μεγάλες δυνάμεις και η αγωνία για το μέλλον είναι μεγάλη!
Τα υλικά ερείπια συναγωνίζονται τα ψυχικά, οι ρόλοι θυτών και θυμάτων εναλλάσσονται και οι διαβρωμένες συνειδήσεις αποτελούν βασικό χαρακτηριστικό του κοινωνικού περίγυρου.
Γίνεται λόγος για ατομική και κοινωνική ευθύνη από τον συγγραφέα, ενώ οι Γερμανοί καλούνται να αντικρίσουν το είδωλό τους στον καθρέφτη, να συμφιλιωθούν με το παρελθόν τους και να αναγεννηθούν μέσα από τις στάχτες τους!
Μέσα σε αυτό το καταθλιπτικό περιβάλλον αναδεικνύεται, τελικά, η ανθρωπιά, η καλοσύνη και η αλληλεγγύη, ενώ η αισιοδοξία και η ελπίδα θριαμβεύουν στο τέλος (Ο Ντολ πιστεύει, νιώθει ότι στέκεται ξανά στα πόδια του, ότι θα προχωρήσει. Κι αφού το πιστεύει για τον εαυτό του αυτό, το πιστεύει και για την Ευρώπη ολόκληρη)!
Εξαιρετικό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου