"Άνθρωπος ήμουνα και ζώο εκατάντησα...είναι τώρα τρεις μήνες. Πώς εβάσταξε την αμαρτία τούτη η σάρκα! Και τώρα με τι πρόσωπο θα ιδώ τον υγιό σου;"
Άλλη μια παράνομη αγάπη μπήκε στο αναγνωστικό μου πεδίο μετά τον ΣΤΑΘΜΑΡΧΗ ΦΑΛΛΜΕΡΑΫΕΡ. Αυτήν τη φορά μεταφερόμαστε στην Κέρκυρα των αρχών του 20ου αι., σε μια κλειστή, συντηρητική και πατριαρχική κοινωνία, όπου στην οικογένεια του Στάθη Θεριανού κυριαρχούν μυστικά που δεν μπορούν ούτε οι ίδιοι οι ήρωες να ομολογήσουν στον εαυτό τους! Όταν το ερωτικό πάθος μπαίνει πάνω από την αγάπη για το ίδιο σου το παιδί και η δύναμη των ενστίκτων αποδεικνύεται πιο ισχυρή από ο,τιδήποτε άλλο, τότε το μόνο που απομένει είναι η προσπάθεια "να μη βγει τίποτα προς τα έξω"!
Ο Θεοτόκης αποδεικνύεται για άλλη μια φορά "μάστορας" στο ηθογραφικό διήγημα και μας ταξιδεύει στη σκοτεινή ανθρώπινη πλευρά μέσα από μια σκληρή όσο και τραγική ιστορία, με τους ήρωες να παλεύουν συνεχώς με τους προσωπικούς τους δαίμονες και όλα αυτά σε μία υπέροχη γλώσσα μέσα από την οποία αναδεικνύεται η μαγευτική ντοπιολαλιά! Εξαιρετικό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου